Bezoek aan Trainworld op 14 maart 2017:
34 contente OKRA leden !
Reisverslag onderaan de foto's.
Foto's met dank aan Guido Van Aken
34 contente OKRA leden !
Reisverslag onderaan de foto's.
Foto's met dank aan Guido Van Aken
TRAINWORLD, een reisverslag van Ludo Blommaert
Op dinsdag 14 maart 2017 was het weer zover: OKRA Boom park had voor alle geïnteresseerden weer een interessante dagtrip voorzien.
Drie dagen voordien had de koning met zijn kroost al poolshoogte genomen om te kijken of de rondleiding ter plaatse wel in orde was voor zo’n belangrijke groep gasten, lol.
Deze dag zouden we een bezoek brengen aan het recent geopende TrainWorld aan het station van Schaarbeek. We verzamelden hiervoor aan het station van Boom om 09u00 waar we, na de gebruikelijke warme begroeting en het nazicht door Michel Jansens of alle ingeschreven leden (34 !!) ook daadwerkelijk aanwezig waren, we omstreeks 09u10 instapten op de L-trein naar Berchem.
Voor het instappen had Joke ons de reisinstructies gegeven: eerst sporen we naar Berchem, dan overstappen op een trein naar Mechelen om vandaar via een stoptrein ons einddoel te bereiken.
Onze plaatsen in de trein heen en terug zouden voor onze groep gereserveerd zijn.
Wat Joke er niet bij had vermeld was dat deze treinrit op zichzelf reeds een reis door de tijd zou zijn. De L-trein naar Berchem was een aftands model dat reeds geruime tijd geen kuisploeg meer had gezien. De trein naar Mechelen was dan reeds een hele verbetering; deze trein was een model van de vorige generatie dat (nog) niet zoveel geleden had.
De laatste trein naar Schaarbeek was er een van het modernste type welke heel open en netjes overkwam.
Eens in het museum werden we gesplitst in 2 groepen en werd elke groep een gids toegewezen.
Onze groep werd begeleid door Willy. Hij ging met ons langs de maquettes van de stations Brussel Centraal, Antwerpen Centraal en Luik Guillemin. Met daarbij de deskundige uitleg over de bouwmeesters en de stijl waarin deze gebouwen opgetrokken werden.
Hij wees hij ons tevens op de schaalmodellen van treinen welke gemaakt werden in het 3de jaar van de scholing tot spoorweg arbeider.
Willy wees ons ook op de tijdelijke tentoonstelling gewijd aan Kuifje en zijn geestelijke vader Hergé.
Hij vertelde ons dat het verhaal van de Belgische spoorwegen (in de volksmond “den ijzeren weg” genoemd) begon in 1835 met een treinrit van Mechelen naar Brussel. De eerste treinen op dit traject kregen de namen “Olifant” “Pijl” en “Stephanson”.
Vervolgens verlieten we de lokettenzaal om buiten 2 kranen te bekijken welke gebruikt werden voor de aanleg van het prille spoorwegnet. Er was een handbediende kraan met een maximaal hefvermogen van 10 Ton en de door stoom aangedreven kraan “Juliette” welke 35 Ton kon heffen en zich met een snelheid van 35km/u kon verplaatsen.
Buiten zagen we ook een stookketel opgesteld staan deze ontlokte in ons gezelschap de verzuchting “amai kijk eens hoeveel klinknagels hiervoor gebruikt werden”.
We vervolgde onze tocht naar de 3 hallen welke de permanente tentoonstelling huisvesten.
Daar kregen we in de eerste hal een overzicht van de groei van het spoorwegnet in België en van Europa.
In deze hal Stond o.a. ook de oudste stoomtrein van het vaste land opgesteld de “Pays de Waes” welke gebouwd was in 1844. Deze had dienst gedaan, zoals de naam ook doet vermoeden, in het Waasland.
Verder pronkstuk in deze hal was een Pacific Type 10 van zo maar eventjes 2.100 Pk en hiermee de sterkste in zijn soort. Deze loc(omotief) werd ingezet voor voornamelijk goederentransport.
De stoomtreinen deden op ons nationale net dienst tot 1966 en werden geleidelijk vervangen door diesels en elektrische tegenhangers.
In de volgende hallen kregen we uitleg over de wijzigingen aan de spoorstaven; de elektrificatie van het net (welke heden ten dagen nog niet voor 100% een feit is !).
We kregen het verschil uitgelegd van breedspoor (oorspronkelijk de breedte van de strijdwagens van de Romeinen) en smalspoor (betere wendbaarheid in bochten en op bergflanken); een merkwaardige uitleg ging over de niet homogene ontwikkeling in de elektrificatie door het gebruik van verschillende spanningen van 1kVolt, 3kV tot zelfs 30kV.
We zagen de ontwikkeling in de rijtuigen. In het begin bestonden er 3 klasses. De 3de klasse was een rijtuig in open lucht (met als extra luxe de rook en stoom in het gelaat van de reizigers), de 2de klasse met een overdekking maar nog steeds een open (zonder ramen en deuren) en de 1ste klasse “diligence” type wagon.
We zagen ook de authentiek ingerichte woning van een spoorwegbeambte uit 1958, welke op de oorspronkelijke plaats is blijven staan en geïntegreerd werd in het huidige museum.
In de derde hal stonden dan verschillende luxe wagons opgesteld: de TEE, Wagon Lit, Oriënt expres en de twee koninklijke wagons met hun specifieke inrichtingen. Er was zelfs een postwagon welke dienst deed als mobiel sorteercentrum.
Op de terugweg zagen we nog een stuk treinbrug welke eveneens in het museum bewaard blijft.
Kers op de taart was een simulator waar 2 mensen uit onze groep een trein mochten binnenrijden in het station van Schaarbeek; geen eenvoudige opdracht, nietwaar Ward?
Niet vergeten op de blauwe knop te drukken (claxon) en rijden tot op de oranje streep zodat de passagiers op het perron kunnen uitstappen.
Maar ja alle begin is moeilijk en respect voor hen die de uitdaging durven aangaan.
Na het museumbezoek werden we vergast op een maaltijd in het (stations)restaurant.
Op het menu stonden gehaktballetjes in tomatensaus met frietjes.
Op de terugreis reisden we opnieuw terug in de tijd wat betreft treinstellen in gebruik.
Het was een zeer mooie en leerrijke uitstap, met bijzondere dank aan beide Michel’s en Joke om dit alles in goede banen te leiden.
PS. En ja heus hoor, de treinen op ons traject reden stipt.
Ludo Blommaert
Op dinsdag 14 maart 2017 was het weer zover: OKRA Boom park had voor alle geïnteresseerden weer een interessante dagtrip voorzien.
Drie dagen voordien had de koning met zijn kroost al poolshoogte genomen om te kijken of de rondleiding ter plaatse wel in orde was voor zo’n belangrijke groep gasten, lol.
Deze dag zouden we een bezoek brengen aan het recent geopende TrainWorld aan het station van Schaarbeek. We verzamelden hiervoor aan het station van Boom om 09u00 waar we, na de gebruikelijke warme begroeting en het nazicht door Michel Jansens of alle ingeschreven leden (34 !!) ook daadwerkelijk aanwezig waren, we omstreeks 09u10 instapten op de L-trein naar Berchem.
Voor het instappen had Joke ons de reisinstructies gegeven: eerst sporen we naar Berchem, dan overstappen op een trein naar Mechelen om vandaar via een stoptrein ons einddoel te bereiken.
Onze plaatsen in de trein heen en terug zouden voor onze groep gereserveerd zijn.
Wat Joke er niet bij had vermeld was dat deze treinrit op zichzelf reeds een reis door de tijd zou zijn. De L-trein naar Berchem was een aftands model dat reeds geruime tijd geen kuisploeg meer had gezien. De trein naar Mechelen was dan reeds een hele verbetering; deze trein was een model van de vorige generatie dat (nog) niet zoveel geleden had.
De laatste trein naar Schaarbeek was er een van het modernste type welke heel open en netjes overkwam.
Eens in het museum werden we gesplitst in 2 groepen en werd elke groep een gids toegewezen.
Onze groep werd begeleid door Willy. Hij ging met ons langs de maquettes van de stations Brussel Centraal, Antwerpen Centraal en Luik Guillemin. Met daarbij de deskundige uitleg over de bouwmeesters en de stijl waarin deze gebouwen opgetrokken werden.
Hij wees hij ons tevens op de schaalmodellen van treinen welke gemaakt werden in het 3de jaar van de scholing tot spoorweg arbeider.
Willy wees ons ook op de tijdelijke tentoonstelling gewijd aan Kuifje en zijn geestelijke vader Hergé.
Hij vertelde ons dat het verhaal van de Belgische spoorwegen (in de volksmond “den ijzeren weg” genoemd) begon in 1835 met een treinrit van Mechelen naar Brussel. De eerste treinen op dit traject kregen de namen “Olifant” “Pijl” en “Stephanson”.
Vervolgens verlieten we de lokettenzaal om buiten 2 kranen te bekijken welke gebruikt werden voor de aanleg van het prille spoorwegnet. Er was een handbediende kraan met een maximaal hefvermogen van 10 Ton en de door stoom aangedreven kraan “Juliette” welke 35 Ton kon heffen en zich met een snelheid van 35km/u kon verplaatsen.
Buiten zagen we ook een stookketel opgesteld staan deze ontlokte in ons gezelschap de verzuchting “amai kijk eens hoeveel klinknagels hiervoor gebruikt werden”.
We vervolgde onze tocht naar de 3 hallen welke de permanente tentoonstelling huisvesten.
Daar kregen we in de eerste hal een overzicht van de groei van het spoorwegnet in België en van Europa.
In deze hal Stond o.a. ook de oudste stoomtrein van het vaste land opgesteld de “Pays de Waes” welke gebouwd was in 1844. Deze had dienst gedaan, zoals de naam ook doet vermoeden, in het Waasland.
Verder pronkstuk in deze hal was een Pacific Type 10 van zo maar eventjes 2.100 Pk en hiermee de sterkste in zijn soort. Deze loc(omotief) werd ingezet voor voornamelijk goederentransport.
De stoomtreinen deden op ons nationale net dienst tot 1966 en werden geleidelijk vervangen door diesels en elektrische tegenhangers.
In de volgende hallen kregen we uitleg over de wijzigingen aan de spoorstaven; de elektrificatie van het net (welke heden ten dagen nog niet voor 100% een feit is !).
We kregen het verschil uitgelegd van breedspoor (oorspronkelijk de breedte van de strijdwagens van de Romeinen) en smalspoor (betere wendbaarheid in bochten en op bergflanken); een merkwaardige uitleg ging over de niet homogene ontwikkeling in de elektrificatie door het gebruik van verschillende spanningen van 1kVolt, 3kV tot zelfs 30kV.
We zagen de ontwikkeling in de rijtuigen. In het begin bestonden er 3 klasses. De 3de klasse was een rijtuig in open lucht (met als extra luxe de rook en stoom in het gelaat van de reizigers), de 2de klasse met een overdekking maar nog steeds een open (zonder ramen en deuren) en de 1ste klasse “diligence” type wagon.
We zagen ook de authentiek ingerichte woning van een spoorwegbeambte uit 1958, welke op de oorspronkelijke plaats is blijven staan en geïntegreerd werd in het huidige museum.
In de derde hal stonden dan verschillende luxe wagons opgesteld: de TEE, Wagon Lit, Oriënt expres en de twee koninklijke wagons met hun specifieke inrichtingen. Er was zelfs een postwagon welke dienst deed als mobiel sorteercentrum.
Op de terugweg zagen we nog een stuk treinbrug welke eveneens in het museum bewaard blijft.
Kers op de taart was een simulator waar 2 mensen uit onze groep een trein mochten binnenrijden in het station van Schaarbeek; geen eenvoudige opdracht, nietwaar Ward?
Niet vergeten op de blauwe knop te drukken (claxon) en rijden tot op de oranje streep zodat de passagiers op het perron kunnen uitstappen.
Maar ja alle begin is moeilijk en respect voor hen die de uitdaging durven aangaan.
Na het museumbezoek werden we vergast op een maaltijd in het (stations)restaurant.
Op het menu stonden gehaktballetjes in tomatensaus met frietjes.
Op de terugreis reisden we opnieuw terug in de tijd wat betreft treinstellen in gebruik.
Het was een zeer mooie en leerrijke uitstap, met bijzondere dank aan beide Michel’s en Joke om dit alles in goede banen te leiden.
PS. En ja heus hoor, de treinen op ons traject reden stipt.
Ludo Blommaert